Czy Bóg popiera bicie?

Dziś ktoś zadał mi takie pytanie, które skłoniło mnie do napisania tego postu. Uznałem, że czytelnicy zasługują na pewną informacje. Otóż wynika pewna komplikacja, gdyż pytanie „czy Bóg popiera bicie?” nie spotka się z jednoznaczną odpowiedzią. Zdania w tej kwestii są więc podzielone. Ja muszę się przyznać, że choć Biblię czytałem (całą, od początku do końca) jakiś rok temu, gdy leżałem w szpitalu i miałem z tego powodu nadmiar wolnego czasu… ale do rzeczy. Mam pewność, że Biblia milczy w temacie bicia żony. Nie ma tego w Biblii. Jednak biblijne milczenie nie jest niczym złym, przecież potępienia dla takich praktyk małżeńskich także w niej nie ma. Bóg więc tego nie potępia, bo nie występuje to jako element domniemanych sankcji w ramach pisma świętego.

Temat bicia dzieci w Biblii się pojawia, także nie jest potępiany, jest wręcz doradzany. Chociaż ja osobiście traktowałbym te szczególne zdania (fragmenty) o ćwiczeniu rózgą jako metaforę. Dziś rodzice często nie mają czasu na dzieci, albo je zbywają prezentami, albo krzykiem, albo w ogóle zostawiają wychowanie na głowie szkoły lub przedszkola, podwórka i ulicy. Myślę więc, że tamte biblijne zdania trzeba odczytywać metaforycznie, jako: Interesuj się, wychowuj, kiedy trzeba karć, bo dziecko jest twoim największym dziełem. Nie stworzyłeś go dla siebie samego, a dla innych ludzi, dla całego świata. Wychowaj je więc z pożytkiem dla przyszłości, z pożytkiem dla innych, dla całego świata. Myślę też, że największym błędem rodziców jest to, że całe życie patrzą na swoje dziecko, jako na syna, czy córkę. Nie dopuszczają na co dzień do siebie myśli, że to przyszła narzeczona czy przyszły narzeczony, przyszła żona czy przyszły mąż, przyszła matka czy przyszły ojciec. Każdy dorasta, a mówienie słynnego „ma jeszcze na to czas” moim zdaniem nie jest sprawdzoną metodą wychowawczą, ani czymś co powinno istnieć w wychowaniu, zwłaszcza, że dziś rodzice używają tego nagminnie, usprawiedliwiają tym swoje lenistwo i braki w wychowaniu.

W Biblii nie ma więc wzmianki o karceniu cielesnym kobiet przez mężów, jest natomiast wiele innych fragmentów, które opisują jak kobieta powinna zachowywać się względem mężczyzny i jaka jest jej rola w rodzinie.

Np. List do Efezjan św. Pawła (5: 22-24)

Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu,

bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała.

Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom - we wszystkim.

Biblia oczywiście nie milczy na temat roli męża i ojca. Myślę, że ci, których to zainteresowało chwycą za całą tą Księgę, albo chociaż odszukają te fragmenty i przybliżą sobie to o czym ja dziś napomniałem. Na zakończenie podzielę się wam jednym z cytatów, tym, który mnie najbardziej urzekł prostotą i prawdą, tym który mnie się najbardziej podoba i do dziś od bardzo dawna tkwi w mojej pamięci. Pochodzi z Listu do Efezjan św. Pawła (5:25):

Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie.

Rozumieć ten cytat można różnie. Ja uważam, że nie ma co doszukiwać się tutaj licznych metafor. Jeśli wymagamy by nas miłowano, trzeba także tego kogoś umiłować. Jeśli mężczyzna oczekuje czegoś od kobiety, wymaga by jej to wynagrodził i spełniał także jej oczekiwania. Naturalnie wszystko odbywa się z głową (z rozumiem). Nie można też oczekiwać szacunku, gdy samemu odnosi się do kogoś w sposób arogancki i nie ma się poszanowania dla jego osoby oraz jego własności. W tym powyższym cytacie jest porównanie żony do kościoła i choć to Chrystus jest Panem kościoła, to ma On do niego takie samo poszanowanie, jak do siebie samego. Tak więc mężowie muszą być odpowiedzialni za żony, ale szanuje się to za co jesteście odpowiedzialni, to co macie możliwość kształtować, na co macie możliwość wpływać. Czyńcie wszystko rozsądnie, bo moim zdaniem każda krzywda zadana żonie przez męża to jego powinna zaboleć kilkakrotnie bardziej niżeli ją, tak jak Chrystusa boli każdy cios wymierzony w Kościół (przypominam, że Kościół tworzą ludzie wierzący, a nie cegły składające się na budynek).