Odpowiedzi na komentarze Oli

Odpowiedź do pani Oli, która przez dłuższy czas była Anonimowa J

(To co napisane kursywą jest komentarzem od Oli)

Pytanie tylko, dlaczego tym liderem ma być mężczyzna a nie kobieta?

Ponieważ jesteśmy inaczej zbudowani nie tylko fizycznie, ale i emocjonalnie. - To pierwszy z powodów. Kolejny jest taki, że to Bóg nakazał mężczyźnie prowadzić rodzinę, a kobiecie opiekować się jej ogniskiem domowym.

Każdy człowiek ma swoje własne preferencje, jednemu odpowiada więcej hierarchii, drugiemu więcej równości.

Jesteśmy równi, ale nie tacy sami. Każdy jest indywidualnością. Ja jestem chrześcijaninem, dlatego nie wyobrażam sobie by w moim domu i mojej rodzinie przewodziła kobieta. Jednak każdy czyni jak jemu odpowiada, ja tego nie neguje, ani za nikogo nie wybieram. Każdy ma swoje życie, swój rozum i jedną możliwość. Tylko raz jest na tym świecie. Głupotą byłoby przeżywać swoje jedyne i niepowtarzalne życie kierując się ambicjami, planami, pomysłami innych.

Możesz powiedzieć co odpowiada Tobie albo co byś zrobił na moim miejscu, ale w żaden sposób nie jesteś w stanie stwierdzić czy ja potrzebuje lidera, czy wolę nim być, czy też może wolę się organizować jeszcze inaczej.

Końcówka pani wypowiedzi daje poczucie lekkiego oburzenia. Spokojnie, nie ma co się denerwować. Ja staram się stworzyć analizę związku CDD, ale nie jest to instrukcja jak żyć, to nie instrukcja na szczęście każdego. Ja mogę powiedzieć jak powinno się żyć, bo moim zdaniem powinno jak Bóg przykazał, a to co teraz wyrabia się na świecie… sama pani może to ocenić. Jeśli w twoim związku ty przewodzisz i twój mąż się na to godzi, to mnie nic do tego, bo nie ja nim jestem. Jednak organizowanie się inaczej, to już brak organizacji. Otóż nie ma partnerstwa, to tylko złudzenie, zawsze ktoś w czymś przewodzi, jest lepszy, jest liderem. Od siebie dodam, że we własnym związku nie decydowałbym o wszystkim, gdyż nie na wszystkim się znam i są takie sfery życia rodzinnego, gdzie kobieta wie więcej ode mnie, więc „przekazałbym jej pałeczkę”.

Wszelkie próby udowadniania mi że lepiej ode mnie wiesz czego ja potrzebuję a czego nie są z gruntu bezwartościowe, nie jesteś mną i nie masz dostępu do moich myśli, z równym skutkiem możesz próbować mi udowodnić że lepiej ode mnie wiesz czy bardziej smakuje mi kawa czy herbata. Dokonujesz semantycznego nadużycia przy słowie natura, faktem jest że pewne cechy występują znacznie częściej u mężczyzn niż u kobiet a inne dokładnie odwrotnie ale naturą można nazwać tylko to co jest nieodłącznie związane z rzeczywistością i od czego nigdy nie są możliwe żadne odstępstwa, a taka zależność tutaj nie zachodzi.

Ten komentarz powyżej nie był skierowany do mnie, ale do Kamila z tego co zdążyłem się zorientować. Jednak jeśli pozwolisz to ja odpowiem. Trochę nie chronologicznie, gdyż zacznę od końca. Jeśli naturą można nazwać tylko to od czego nie ma ustępstw to pani jest w błędzie, albo mieliśmy innych nauczycieli Geografii, Biologii. Natura bowiem się zmienia, ewoluuje i są od niej odstępstwa. Koty zachowujące się jak psy, kwiat, który wyrósł w takim środowisku, w którym nie powinien przeżyć. Od natury są odstępstwa, bowiem wszędzie zdarzają się wyjątki, także na tym polu. Kiedyś dziwactwem był rozwód, a dziś? Dziś dziwni są ci ludzie co są po ślubie dwadzieścia lat i są na tyle szczęśliwi by nawet nie myśleć o rozwodzie. Kiedyś normalnym było, że głową rodziny był mężczyzna, było to uważane za coś naturalnego. Dziś mamy wielu mężczyzn, co nie czują się głową rodziny, wielu, którym się nawet nie chcę zapewnić tej rodzinie bytu i to jest wręcz uważane za naturalne, bo jest już zjawiskiem codziennym. Moim zdaniem prawda jest taka, że natura, w tym także Bóg przygotowali dla kobiety i dla mężczyzny i dla dziecka inne role w żuciu rodzinnym. Ludzie jednak odbiegli od natury i jakie są tego skutki? Dziś już tak długo żyją w sposób nienaturalny, rodzą się w rodzinie w których nie ma naturalnych hierarchii i co dalej? Dalej okazuje się, że nawet nie znają swojej natury, że jej nie czują, bo ona u nich zanikła, wsiąkła jak w gąbkę. Śmiało twierdzę, że jeśli nie jest pani wyjątkiem, to ma pani w sobie typowo kobiecą naturę, tylko stłamszona została przez świat, który panią otaczał i dziś nawet pani nie zdaje sobie sprawy ze swojej kobiecej natury, albo nie chce pani sobie zdawać z niej sprawy. Mogę się mylić, ale nie sądzę bym się mylił. Być może to co napisałem to sporę nadużycie, tak więc z góry za to przepraszam, że sobie na to pozwoliłem, ale takie mam zdanie o ludziach. Żadna kobieta nie została stworzona po to by sama organizować życie rodzinne, robić na tą rodzinę i jeszcze opiekować się tą rodziną. To za dużo jak na jedną osobę, dlatego rolami się dzielimy (żona z mężem). Prawda jest jednak taka, że gdy człowiek musi to stawi czoła wszystkiemu, nauczy się sobie radzić, bo nastawieni jesteśmy na przetrwanie.

"Ponieważ jesteśmy inaczej zbudowani nie tylko fizycznie, ale i emocjonalnie" Hah ciekawe podejście rozumiem, że my kobiety mamy nieco słabsze predyspozycje emocjonalne?:-) ja cenię silne osobowości i nie dzielę je na rodzaj płci. Tutaj jednak dostrzegam nutkę dyskryminacji w swoim kierunku hm?..;-)

Proszę przeczytać o tym jaka jest psychika kobiety, a jaka mężczyzny, czym różnią się nasze mózgi, budowa anatomiczna, a później kontynuować ze mną tą dyskusje. Pani uważa, że jesteśmy  tak samo emocjonalni? Że te emocje mamy na takim samym poziomie? Proszę pokazać mi na to dowód. Jeśli pani zechce uzyskać ode mnie dowodów na „inność” kobiety i mężczyzny z chęcią wskażę kilka ciekawych publikacji.